Beweging of dans op een ritme met of zonder melodie, is zondermeer van een heel groot belang.

Soms wordt dit tot een volkstraditie en gelooft men hier ook allemaal in en maakt men muziek en danst men.

Natuurlijk is beweging alleen maar effectief wanneer het vol overtuiging zal gebeuren, hoe die overtuiging zich dan ook laat zien. Het zal vaak een soort van trans of verslaving voor me lijken te zijn.

Het gevoel in mijn buik dat me soms wil laten dansen en bewegen ongeacht het feit ik dat werkelijk zal kunnen naar het idee van enkele buitenstaanders. Maar de buitenstaanders wil ik dan ook het liefst niet zien omdat ze alleen maar tegen willen houden van iets dat ik graag zal willen.

Movement / Dance

Movement or dance on rhythm with or without melody, is certainly  very important

Sometimes this is a popular tradition and they will believe by heart the music and dance they will do.

Natural movement is only effective when the full conviction will happen, how that belief therefore show. It will often be a kind of trans or addiction to me seem to be

The feeling in my stomach that I sometimes want to dance and move whatever whitlow I really be able to the idea of some outsiders. But outsiders, I'd prefer not to see because they just want to keep something that I might want.

THE ROYALTY  SAM

Of zowel  THE ROYALTY   SUPER  ART MOTION of vertaald de Koninklijke Super Kunst Beweging   (KSKB) een beweging die ik vandaag op 19 juni 2013 een naam heb willen toekennen . Het zal een  beweging mogen zijn die mijn hart voor zal kunnen staan.

Ontleend aan een groots Nederlands-Joods humorist uit Amsterdam die bekend stond om zijn moppen van  SAM & MOOS   of sampie en mosy
In die tijd was er een te treurige terugblik in Nederland met betrekking tot de 2e wereld oorlog. De Nederlanders waren vaak medeplichtig geweest aan de dood van vele Joden die de dood hadden gevonden . De Jodenhaat die zich voordeed  van voor de 2e wereld oorlag was natuurlijk een feit geworden en een ieder die de verleidelijke fout niet kon weerstaan om voor eens en altijd af te rekenen met die “vreselijke”  Joden wisten eindelijk een vrijbrief te vinden om voor eens en altijd van die “ rot” Joden af te komen. Dat hier Satan grootschalig aan het werk geweest is, is zonder meer het geval geweest. De mensen vergaten hun geweten  en gaven het openlijk en vrijlijk aan Satan met de meest vreselijke gevolgen van dien.

Als aansluiting bij de voorstelling van de koopman van Venetie, was hij inderdaad een zoon van een Joodse koopman die niet voor niets de lijfspreuk met zich mee wilde dragen: “ Ik lach om niet te huilen.”
Later kwam er nog een zeer bekend Nederlands caberetier met de lijfspreuk: Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd”  (Toon Hermans)
Max was dus als tegenstelling van zijn vader en in tegenstellig van de gedachte gang van heel veel Nederlanders een zeer mislukt handelsman. Nee, voor een beroep als handelsreiziger of diamantslijper was Max niet voor in de wieg gelegd. God had dus duidelijk een geheel andere bedoeling met Max, Max wist de oorlogsperiode uit de handen van de Duitsers te blijven en na de oorlog keerde hij weer terug naar Amsterdam, waar hij natuurlijk ondervond van wat er allemaal was gebeurd en de beschaamde blikken tegen moet zijn gekomen van de mensen die hem voor de oorlog hadden kunnen discrimineren om zijn Jood zijn. Opgemerkt kan worden dat het Shakes Pear drama: “ De Koopman van Venetie” Na de oorlog richtte hij de cabaretgroep: “ De doofpot” op.
Ik weet dat mijn eigen vader en zijn broers altijd vol van hem waren. Hij was natuurlijk  het toonbeeld van de zeer misvattende Nederlanders uit de 2e wereld oorlog en zelfs wanneer je in die oorlogstijd kind was, wist je niet beter dan dat er iets speciaals met   “Joden”  aan de hand moest zijn. Mensen die de humor een warm hart toe kenden wisten  ook vooral in de naoorlogse periode hun leven beter door te komen.
Ook treft het mij dat Max die orgineel naar de Bijbelpersoon MOZES is genoemd.
Was Mozes uit het Bijbelverhaal ook niet een ongewensd Joods kind die volgens het rijk in die tijd, domweg vermoord had moeten worden? Zijn ouders hadden toen dus dus een mandje met teer en pek in willen smeren om er vervolgens hun pas geboren jongetje in te stoppen om het in de stroom van het water in de rivier zijn leven te kunnen laten vervolgen. Een oudere zus die dit grootse drame moet hebben gezien, kon haar ogen niet van dit schrikbeeld afhouden en volgde haar onschuldige broertje dat toen nog maar net op de aarde was gekomen . Zij zag dus hoe haar onschuldige broertje met het water meegevoerd kon worden  en toen kwam er plotseling de dochter van de koning die er voorbij kwam en de oudere zus van Mozes hield zich even op de vlakte en zag toen hoe de dochter van de koning haar lieve broertje vol verdering in haar armen nam en met een hopeloze blik om haar heen keek van wat ze nou moest doen met dit waarschijnlijk Joodse prachtig mooie kindje, die haar vader dus zomaar bruut en medogenloos om het leven had willen brengen. Dit was dus het moment dat de oudere zus van Mozes toe kwam snellen en de mooie prinses aansprak en vertelde dat zij wel iemand wist heel goed voor het kind kon zorgen. Natuurlijk dacht ze daarbij aan het verdriet van haar beide ouders en de vreugd die het hun zou kunnen doen om hun kind toch op te kunnen voeden. De prinses en dochter van de koning was het dus totaal niet met haar vader  eens en zorgde er men financiele middelen voor dat het kind door de werkelijke moeder dus opgevoed kon worden, met de afspraak dat zij hem later in dienst mocht nemen. Dit is dus zo werkelijk in het verhaal gegaan. En Mozes heeft de dood kunnen overleven. Was het ook niet zo als MAX ( Mozes) die de oorlog had kunnen overleven  door iemand die barmhartigheid kon laten zien?

Via http://nl.wikipedia.org/wiki/Max_Tailleur  vond ik de gegevens over Max Tailleur.

 

Max Tailleur
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Max Tailleur in 1962.

Mozes (Max) Tailleur (Amsterdam, 12 juni 1909 – Amstelveen, 12 oktober 1990) was een Joodse-Nederlandse humorist. Hij specialiseerde zich in Joodse humor en verwierf roem met zijn Sam-en-Moos-moppen.

Hij werd geboren in een eenvoudig gezin in de Amsterdamse Jodenbuurt. Zijn vader, Hijman Tailleur, was handelsreiziger en fabrikant en zijn moeder, Schoontje Erwteman, was huisvrouw. Als schooljongen was Max al bezig met amuseren van anderen. Serieuze betrekkingen als handelsreiziger en diamantslijper werden een mislukking. Tijdens de Duitse bezetting van Nederland slaagde Tailleur er in om naar Zwitserland uit te wijken. Na de invasie in Frankrijk ging hij naar Engeland waar hij zich bij de Prinses Irene Brigade kon aansluiten. Hij trad daar op voor de militairen en later terug in Nederland. Hij werd tekstschrijver voor cabaretiers zoals Snip en Snap.

Op 7 november 1952 begon Tailleur het cabaret De Doofpot in een voormalig café aan het Rembrandtplein in Amsterdam, waar hij tot 1966 met veel succes zijn moppen tapte. Om gezondsheidsredenen moest hij tegen het eind van de jaren '60 stoppen, maar in 1971 begon hij De Geinlijn, die men kon bellen om een opname van de mop van de dag te horen.

Zijn lijfspreuk luidde: Ik lach om niet te huilen.

Werken

    * Langs m'n neus weg (1953, met een inleiding van Henri Knap)
    * Met een mop de wereld rond (1963)
    * Van sex-tien tot sex-tig (1968)
    * Lachen met Max (1970)
    * Pot voor meneer (mevrouw) (1970)
    * Geloof me (1972)
    * Mazzelman en Nebbishman (1977)
    * Geen Geintjes (1976, met Eppo Doeve)
    * 3x daags 1 mop (1978, illustraties Eppo Doeve)
    * Asjemenou (1980)
    * Jiddisch fruit (1981)
    * Langs m'n neus weg (1981)
    * Wat sex je me nu (1982)
    * Kleedt u zich maar even uit (1983)
    * Soft Drukkies (1984, illustraties Will Berg)
    * Horen Zien en Smoezen (1985)
    * Lach er om (1988)
    * Mot je horen
    * Sam en Moos - de beste moppen van Max Tailleur (2010)

Gedachtes over tijd